وَ إِذْ ءَاتَيْنَا مُوسىَ الْكِتَابَ وَ الْفُرْقَانَ لَعَلَّكُمْ تهَْتَدُونَ(53)

وَ إِذْ قَالَ مُوسىَ‏ لِقَوْمِهِ يَاقَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَكُم بِاتخَِّاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُواْ إِلىَ‏ بَارِئكُمْ فَاقْتُلُواْ أَنفُسَكُمْ ذَالِكُمْ خَيرٌْ لَّكُمْ عِندَ بَارِئكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ  إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ(54)

وَ إِذْ قُلْتُمْ يَامُوسىَ‏ لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتىَ‏ نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَ أَنتُمْ تَنظُرُونَ(55)

و ياد كنيد موقعى كه موسى بقوم خود گفت اى قوم شما از نادانى گوساله پرست شديد و بر خود ستم كرديد اكنون بسوى خدا بازگرديد و بكشتن يكديگر تيغ بركشيد كه اين امر در پيشگاه خدا بهترين كيفر عمل شما باشد و از خطايتان درگذرد و توبه شما را بپذيرد و خداوند توبه پذير و مهربان است (53)

بياد آوريد وقتى كه براى رهنمايى شما بموسى كتاب و فرقان عطا كرديم باشد كه براه حق هدايت يابيد (54)

بياد آوريد وقتى كه گفتند اى موسى ما بتو ايمان نمى‏آوريم مگر آنكه خدا را آشكارا ببينيم پس صاعقه سوزان بر شما فرود آمد و آن را بچشم خود مشاهده كرديد (55)

وَ إِذْ قُلْنَا ادْخُلُواْ هَذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُواْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَ ادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا وَ قُولُواْ حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَكمُ‏ْ خَطَايَاكُمْ  وَ سَنزَِيدُ الْمُحْسِنِينَ(58)

و بياد آوريد وقتى كه گفتيم وارد بيت المقدس شويد و از نعمتهاى آن بهره‏مند گرديد و از در سجده‏كنان داخل شده بگوئيد خدايا از گناهان ما در گذر تا از خطاهاى شما درگذريم و بر ثواب نيكوكاران بيفزائيم (58)

* وَ إِذِ اسْتَسْقَى‏ مُوسىَ‏ لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ  فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا  قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ  كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ مِن رِّزْقِ اللَّهِ وَ لَا تَعْثَوْاْ فىِ الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ(60)

و بياد آوريد وقتى را كه موسى براى قوم خود طلب آب نمود و باو امر كرديم عصاى خود را بر سنگ بزن از آن دوازده چشمه جارى شود و هر سبطى را آبخورى معلوم گردد و گفتيم بخوريد و بياشاميد و در روى زمين بفساد و فتنه انگيزى نپردازيد (60)

اى بنى اسرائيل بياد آوريد وقتى كه بموسى گفتيد ما بيك نوع غذا صبر نخواهيم كرد از خداى خود بخواه تا براى ما از زمين نباتاتى مانند خيار و سير و عدس و پياز بروياند موسى گفت ميخواهيد غذاى بهترى را كه داريد بپست‏تر از آن تبديل كنيد حال كه تقاضاى شما اينست بشهر مصر درآئيد آنچه را كه ميخواهيد در آنجا مهياست چون نافرمانى نمودند بر آنها ذلت و خوارى مقدر گرديد و چون دست از عصيان و ستمكارى برنداشته و بآيات خدا كافر كشتند و پيغمبران را بنا حق كشتند ديگر بار بخشم و قهر او گرفتار شدند (61)

وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَقَكُمْ وَ رَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُواْ مَا ءَاتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَ اذْكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ(63)

اى بنى اسرائيل بياد آوريد زمانى كه از شما پيمان گرفتيم و كوه طور را بر بالاى سرتان بلند نموديم و سخت هراسان شديد و امر نموديم احكام تورات را با عقيده محكم پيروى كنيد و پيوسته آن را در نظر بگيريد شايد كه شما پرهيزكار شويد (63)

وَ إِذْ قَالَ مُوسىَ‏ لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تَذْبحَُواْ بَقَرَةً  قَالُواْ أَ تَتَّخِذُنَا هُزُوًا  قَالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الجَْاهِلِينَ(67)

و بياد بياوريد وقتى را كه موسى بقوم خود فرمود بامر خداوند گاوى را ذبح كنيد آنها گفتند ما را بمسخره گرفته‏اى (يعنى كشتن گاو با يافتن قاتل چه مناسبتى دارد) موسى گفت پناه ميبرم بخدا از آنكه گفتارى را بتمسخر گويم چه اين كار مرد نادان است (67)

وَ إِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِيهَا  وَ اللَّهُ مخُْرِجٌ مَّا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ(72)

و بياد آوريد وقتى كه نفسى را كشتيد و يكديگر را در آن متهم كرديد و خداوند راز درونى شما را آشكار فرمود (72)

وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنىِ إِسْرَ ءِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَ ذِى الْقُرْبىَ‏ وَ الْيَتَامَى‏ وَ الْمَسَاكِينِ وَ قُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْنًا وَ أَقِيمُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتُواْ الزَّكَوةَ ثمُ‏َّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنكُمْ وَ أَنتُم مُّعْرِضُونَ(83)

و ياد آوريد وقتى را كه از بنى اسرائيل عهد گرفتيم كه جز خداى را نپرستند و نيكى كنند درباره پدر و مادر و خويشان و يتيمان و فقيران و بزبان خوش با مردم سخن گويند و نماز را بپا دارند و زكاة بدهند و شما يهوديها آن عهد را شكسته و رو گردانيديد، و جز اندكى، از حكم و عهد خدا برگشتيد (83)

وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لَا تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَ لَا تخُْرِجُونَ أَنفُسَكُم مِّن دِيَارِكُمْ ثمُ‏َّ أَقْرَرْتمُ‏ْ وَ أَنتُمْ تَشهَْدُونَ(84)

و بياد آوريد هنگامى را كه از شما عهد گرفتيم كه خون يكديگر را نريزيد و يكديگر را از خانه و ديار خود نرانيد پس بر آن پيمان و عهد اقرار كرده و گردن نهاديد و خود شما بر آن گواه ميباشيد (84)

وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَ رَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُواْ مَا ءَاتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَ اسْمَعُواْ  قَالُواْ سمَِعْنَا وَ عَصَيْنَا وَ أُشْرِبُواْ فىِ قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ  قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُم بِهِ إِيمَانُكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ(93)

و بياد آوريد وقتى كه از شما پيمان گرفتيم و كوه طور را بالاى سر شما بداشتيم تا بآنچه فرستاديم با ايمان محكم پذيرفته و سخن حق بشنويد گفتند خواهيم شنيد ولى در دل خود انديشه عصيان داشتيد و از آن روز دلهاى شما فريفته گوساله شد كه بخدا كافر بوديد بگو اى پيغمبر اين طريق ايمان داشتن شما را بكارهاى بد و كردار زشت وادار مينمايد اگر ايمان داشته باشيد (93)

قُلْ إِن كاَنَتْ لَكُمُ الدَّارُ الاَْخِرَةُ عِندَ اللَّهِ خَالِصَةً مِّن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُاْ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ(94)

بگو اى پيغمبر اگر آخرت و نعمت هاى آن فقط مختص شما يهوديان است و ديگران از آن بى‏بهره هستند پس اگر راست مى‏گوييد هميشه بايد مشتاق و آرزومند مرگ باشيد (94)

وَ لَن يَتَمَنَّوْهُ أَبَدَا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ  وَ اللَّهُ عَلِيمُ  بِالظَّالِمِينَ(95)

و هرگز آرزوى مرگ نخواهيد كرد زيرا بواسطه اعمال زشت خودتان عذاب سخت براى خويش فراهم كرده‏ايد و خداوند از همه ستمكاران آگاهست (95)

قُلْ مَن كاَنَ عَدُوًّا لِّجِبرِْيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلىَ‏ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَينْ‏َ يَدَيْهِ وَ هُدًى وَ بُشْرَى‏ لِلْمُؤْمِنِينَ(97)

اى پيغمبر بيهوديان بگوهر كه با جبرئيل دشمن است دشمن خدا است زيرا او بفرمان خدا قرآن را بقلب پاك تو رسانيد تا كه تصديق ساير كتب آسمانى نموده و براى اهل ايمان هدايت و بشارت آورد (97)

مَن كاَنَ عَدُوًّا لِّلَّهِ وَ مَلَئكَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبرِْيلَ وَ مِيكَئلَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِّلْكَافِرِينَ(98)

هر كس با خدا و فرشتگان و رسولان و جبرئيل و ميكائيل دشمن است چنين شخصى محققا كافر بوده و خدا هم دشمن كافران است (98)

يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَقُولُواْ رَاعِنَا وَ قُولُواْ انظُرْنَا وَ اسْمَعُواْ  وَ لِلْكَفِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ(104)

اى اهل ايمان برسول خدا نگوئيد ما را رعايت كن بلكه بگوئيد ناظر احوال ما باش و سخن خدا را بشنويد و بدانيد براى كافران عذاب دردناكى مهياست (104)

وَدَّ كَثِيرٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُم مِّن بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَينَ‏َ لَهُمُ الْحَقُّ  فَاعْفُواْ وَ اصْفَحُواْ حَتىَ‏ يَأْتىِ‏َ اللَّهُ بِأَمْرِهِ  إِنَّ اللَّهَ عَلىَ‏ كُلّ‏ِ شىَ‏ْءٍ قَدِيرٌ(109)

بسيارى از اهل كتاب دوست دارند شما را از ايمان بكفر برگردانند براى حسدى كه بايمان شما مى ورزند و با آنكه حق بر آنان آشكار شده پس اگر از آنها بشما ستمى رسيد در گذريد و مدارا كنيد تا وقتى كه فرمان خدا در پاره ايشان فرا رسد و خداوند بر همه چيز توانايى دارد (109)

وَ أَقِيمُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتُواْ الزَّكَوةَ  وَ مَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكمُ مِّنْ خَيرٍْ تجَِدُوهُ عِندَ اللَّهِ  إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ(110)

نماز بپا داريد و زكاة بدهيد و هر چه براى آخرت خود پيش بفرستيد در نزد خدا خواهيد يافت و خداوند بتمام كارهاى شما آگاهست (110)

وَ قَالُواْ لَن يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَن كاَنَ هُودًا أَوْ نَصَارَى‏  تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ  قُلْ هَاتُواْ بُرْهَانَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ(111)

يهوديها گفتند كسى جز يهود و نصارى داخل بهشت نميشود اى پيغمبر بگو اين آرزويى است كه شما داريد اگر راست مى‏گوييد برهانى بر صدق آن بياوريد (111)

وَ لَن تَرْضىَ‏ عَنكَ الْيهَُودُ وَ لَا النَّصَارَى‏ حَتىَ‏ تَتَّبِعَ مِلَّتهَُمْ  قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الهُْدَى‏  وَ لَئنِ‏ِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم بَعْدَ الَّذِى جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ  مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن وَلىِ‏ٍّ وَ لَا نَصِيرٍ(120)

و هرگز يهود و نصارى از تو خشنود نخواهند شد مگر از آئين آنها پيروى نمايى و اگر چنين اظهارى بتو اى پيغمبر نمايند بگو بآنان راهى را كه خدا راهنمايى فرمايد البته راه حق است و اگر بعد از يافتن راه حق بميل و خواهش ايشان پيروى كنى ديگر خدا يار و ياور تو نخواهد بود (120)

يَابَنىِ إِسْرَ ءِيلَ اذْكُرُواْ نِعْمَتىِ‏َ الَّتىِ أَنْعَمْتُ عَلَيْكمُ‏ْ وَ أَنىّ‏ِ فَضَّلْتُكمُ‏ْ عَلىَ الْعَالَمِينَ(122)

اى بنى اسرائيل، از آن نعمتى كه بر شما ارزانى داشتم و شما را بر جهانيان برترى دادم، ياد كنيد. (122)

وَ اتَّقُواْ يَوْمًا لَّا تجَْزِى نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيًْا وَ لَا يُقْبَلُ مِنهَْا عَدْلٌ وَ لَا تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَ لَا هُمْ يُنصَرُونَ(123)

و بترسيد از روزى كه هيچ كس ديگرى را به كار نيايد و فديه پذيرفته نشود و شفاعت سودشان نكند و كسى به ياريشان برنخيزد. (123)

وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَ أَمْنًا وَ اتخَِّذُواْ مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِمَ مُصَلىًّ  وَ عَهِدْنَا إِلىَ إِبْرَاهِمَ وَ إِسْمَاعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيْتىِ‏َ لِلطَّائفِينَ وَ الْعَاكِفِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ(125)

و كعبه را جايگاه اجتماع و مكان امن مردم ساختيم. مقام ابراهيم را نمازگاه خويش گيريد. ما ابراهيم و اسماعيل را فرمان داديم: خانه مرا براى طواف‏كنندگان و مقيمان و راكعان و ساجدان پاكيزه داريد. (125)

إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ  قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبّ‏ِ الْعَالَمِينَ(131)

و پروردگارش به او گفت: تسليم شو. گفت: من در برابر پروردگار جهانيان تسليمم. (131)

وَ قَالُواْ كُونُواْ هُودًا أَوْ نَصَارَى‏ تهَْتَدُواْ  قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِمَ حَنِيفًا  وَ مَا كاَنَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ(135)

گفتند: يهودى يا نصرانى شويد تا به راه راست افتيد. بگو: ما كيش يكتاپرستى ابراهيم را برگزيديم و او مشرك نبود. (135)

قُولُواْ ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ إِلىَ إِبْرَاهِمَ وَ إِسمَْاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْبَاطِ وَ مَا أُوتىِ‏َ مُوسىَ‏ وَ عِيسىَ‏ وَ مَا أُوتىِ‏َ النَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَينْ‏َ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَ نحَْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ(136)

بگوييد: ما به خدا و آياتى كه بر ما نازل شده و نيز آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و سبطها نازل آمده و نيز آنچه به موسى و عيسى فرستاده شده و آنچه بر پيامبران ديگر از جانب پروردگارشان آمده است، ايمان آورده‏ايم. ميان هيچ يك از پيامبران فرقى نمى‏نهيم و همه در برابر خدا تسليم هستيم. (136)

قُلْ أَ تُحَاجُّونَنَا فىِ اللَّهِ وَ هُوَ رَبُّنَا وَ رَبُّكُمْ وَ لَنَا أَعْمَالُنَا وَ لَكُمْ أَعْمَالُكُمْ وَ نحَْنُ لَهُ مخُْلِصُونَ(139)

بگو: آيا درباره خدا با ما مجادله مى‏كنيد؟ او پروردگار ما و شماست. اعمال ما از آنِ ما و اعمال شما از آنِ شماست و ما او را به پاكدلى مى‏پرستيم. (139)

قَدْ نَرَى‏ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فىِ السَّمَاءِ  فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَئهَا  فَوَلّ‏ِ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ  وَ حَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ  وَ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ  وَ مَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ(144)

نگريستنت را به اطراف آسمان مى‏بينيم. تو را به سوى قبله‏اى كه مى‏پسندى مى‏گردانيم. پس روى به جانب مسجد الحرام كن. و هر جا كه باشيد روى بدان جانب كنيد. اهل كتاب مى‏دانند كه اين دگرگونى به حق و از جانب پروردگارشان بوده است. و خدا از آنچه مى‏كنيد غافل نيست. (144)

الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ  فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْترَِينَ(147)

آنچه از جانب خدا بر تو نازل شده، حقّ همان است ترديد مكن. (147)

وَ لِكلُ‏ٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا  فَاسْتَبِقُواْ الْخَيرَْاتِ  أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا  إِنَّ اللَّهَ عَلىَ‏ كلُ‏ِّ شىَ‏ْءٍ قَدِيرٌ(148)

هر كسى را جانبى است كه بدان روى مى‏آورد. پس در نيكى كردن بر يكديگر سبقت گيريد. هر جا كه باشيد خدا شما را حاضر مى‏آورد، كه او بر هر كارى تواناست. (148)

وَ مِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلّ‏ِ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ  وَ إِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّكَ  وَ مَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ(149)

وَ مِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلّ‏ِ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ  وَ حَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنهُْمْ فَلَا تخَْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنىِ وَ لِأُتِمَّ نِعْمَتىِ عَلَيْكمُ‏ْ وَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ(150)

از هر جاى كه بيرون شوى روى خود به جانب مسجد الحرام كن. حق همان است كه پروردگارت بدان امر فرموده. و خدا از كارهايتان ناآگاه نيست. (149)

از هر جاى كه بيرون شوى روى خويش به جانب مسجد الحرام كن. و هر جا كه باشيد روى بدان سوى كنيد تا هيچ كس را، جز ستمكاران، با شما مجادله‏اى نباشد. از ايشان مترسيد، از من بترسيد تا نعمت خويش بر شما تمام كنم، باشد كه هدايت شويد. (150)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: